Çocukluğumun güvenilir hissettiğim anlarını nesnelerle bağlayabiliyorum, bazı kitaplar(şeker portakalı, pal sokağı çocukları, pippi uzun çorap...), bir oyuncak (gözü oyulmuş mavi yün elbiseli bebeğim), her gün sütümü içtiğim bardak.
Çocukluğumu tepesinde çete toplantıları yapıp, annemlerle kavga edip kavuğunda ağladığım ağaç ise yetişkinliğimde bile beni güvende hissettirmeyi başarıyor. Her zaman sarıldığımda sapasağlam yerinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder