Köpekler ve İnsanlar

Pazar günü Çeşmealtinda erken kalktim, yuruyuse cikmak icin babamin kalkmasini bekledim, cunku bahcede iki tane kopek var, ve bir tanesi geçen sene Muzafferi isirmisti, ayni seyin benim başıma gelmesini istemiyorlar.

Köpeklerimiz bağlandı ve ben Çeşmealtı'nın kasabasına doğru yola çıktım. Yürüyüşümde köpeği ile yürüyen bir kadına, bir adama ve küçük bir kız çocuğuna rastladım.

Kiz çocuğu yavru bir Husky'nin arkasından yetişmek için tasma kayışı hayvanın boynunda, koşar adımlarla boynu dik atkuyruğunu sallaya sallaya yürüyor. Dikkat çektiğinin bilincinde.

Kadın, av köpeğini kayışından salmış, köpek önde o arkada kayış elinde sabah yürüyüşünü yapıyor.

Adam da benim gibi gazete almaya gelmiş, çok görkemli bir kurt köpeği var yanında, tasma yok. Fakat adamın elinde bir sopa var, bakkalın önünde köpeğe sopayı sallıyor "bekle burda, yoksa dayağı yersin, bekle diyorum, kıpırdama, bekle, bekle"

O adam, kadın, çocuk;köpeklerde insan ilişkileriyle belki de tatmin edemedikleri duygulari tatmin ediyorlar. İtaatkar, sevgi dolu, kolay affeden köpeklerde.

Evcil köpeklerin yaratılmasında insanlar Tanrı'cılık oynamış. Diğer çoğu hayvanlar evrimlerini "şanssal" koşullarda yaşıyor olsada köpeklerin evrimini insanlar "üretim evlerinde" kendi işlerini yaşayacak özelliklerin sürekalmasını sağlamışlar. Koruyuculuk, avcılık istenilen özellikler; sürekli havlama, itaatsiz davranışlar istenmeyen özellikler. Köpekler ile insanlar arasında tek taraflı sözde bir dostluk yaratilmis. Günümüz köpekleri ve sahipleri arasındaki ilişkiyi; yarattığı yaratık ve Victor Frankenstein'ın ilişkisine benzetiyorum. Yaratıcı rolüne soyunma müthiş isteği ile insan ve onun masum kurbanları. Bugün çoğu insanın yanındaki "dost" aslında insan olmasaydı olmayacak bir yaratık, ve varlığını borçlu olduğu insana, sadık, kuyruklarını sallıyor.